FINDIK EMEK, ÜRETİCİ EMEĞİN KARŞILIĞI OLAN FİYATI İSTER. .

Fındık tarımı baştan sona emekle, insan işgücü ile, beden gücü ile yapılan bir üretim şeklidir.
Çok özel ve çok az olan arazileri istisnadan sayarsak fındık tarımında tüm bakım ve mücadele işleri, hasat ve harman işlerinin tamamı insan ile yapılır.

Bunun en büyük nedeni fındık tarımı yapılan Karadeniz bölgemizin arazi ve topoğrafik durumudur. Fındık bahçelerinin çok büyük kısmı hiç bir şekilde makine kullanmanın mümkün olmadığı yüksek eğimli arazilerdir.

Siz herhangi bir motorlu aracın ilerlemesinin mümkün olmadığı, % 60 eğimli bir bahçede sırtınıza 50 kg gübre çuvalını alıp yukarı yukarı çıkmaya çalıştınız mı?

Akçakoca nın köylerinde İçAnadolu bölgemizde dümdüz ovalarda çalışan üreticilerimizin aklının almayacağı eğimlerde fındık toplamaya çalışan üreticiler gördüm ben.

Bazı bahçelerde eğim o kadar fazla ki yukarıya çakılmış demir kazıklar bağlanan iple bahçeye inilip gübre atılıyor, dip filizi temizleniyor ve fındık toplanıyor. İp çözülür veya koparsa 1 km den fazla yuvarlanacağınız, durmak için bir fındık ocağına çarpmanız gerekecek bahçelerdir bunlar.

Yüksek eğimli arazide çalışmanın zorluğu yanında fındık tarımı ayrı bir zorluk zaten. Yukarıda dediğim gibi budama, ilaçlama, hasat ve diğer her çalışma insanın beden gücüne bağlıdır tamamen.

Her yıl en az iki kere yapılması gereken Tırpan adamın belini kırıyor zaten. 1 insan motorlu tırpanla güneş doğumundan batımına kadar 2 makine ile makineleri dinlendire dinlendire çalışsa 7-8 dönüm arazide ancak tırpan yapabiliyor. O kadar ağır bir işki şu işsizlik ve geçim zorluğunda bile 800 TL yevmiye ile tırpan yapacak insan bulamıyorsunuz, herkes kaçıyor çünkü.

Sadece hasatta bile 1 dönüm bahçede 4 kişinin sabahtan akşama çalışıp fındık toplaması gerekiyor. 4 kişi sabahtan akşama 1 dönüm alandaki yaklaşık 300 kg yeşil kabuklu zürufu toplayabiliyor. Sonrasında o fındık bin bir zorlukla kabuğundan ayrılıp, kurutuluyor ve 200 kg kabuklu fındık oluyor. 200 kg kabuklu fındığı sadece toplaması 1500 TL lik işçilik masrafı ile oluyor.

Bu arada üretici bahçede zorluklar içinde çabalarken daha hasada kalmadan fiyat alıştırmaları başlıyor. Bu sene fındık bol şu fiyat yeter, sıkıntı var fındık şu fiyat olursa üretici çok sevinir, şu fiyata fındıkcı bayram eder demeye, başına demeç vermeye başlanıyor.

Nedenmi?

Tüm bu zorlukları acı zulm halleden, hasadını tamamlayıp, fındığını çuvallayan üretici ya fındığını esnafa emanete veriyor ya aciliyetinden fındığını hemen satıyor, ya da yıl içinde para aldığı esnafa fındığını esnafın verdiği fiyattan teslim edip hesabını kapatıyor.

Anlayacağınız üreticinin bizzat kendisi hiç bir şekilde üreticinin emeğine bağlı bir fiyat oluşmasına izin vermiyor.

Hal böyle olunca herkes TMO nun açıklayacağı fiyatın yüksek olması, en azından beklentisine yakın olması için dua ediyor.

Bu nedenle fiyatı belirleyen kişi ve kurumların üreticinin hakkını yemeden , zararına neden olmadan, gerçek hesaplamalar ve üreticilerin yaşamak için gereksinimlerini hesaba katarak fiyatı belirlemesi gerekiyor.

Aksine yapılan her hesaplamada binlerce üreticinin hakkına girilmekte, emeği sömürülmektedir.
Kalın sağlıcakla…