Kooperatifçilik ve Korporatizm Fransa da 1800 lü yıllarda var edilmiş tarımsal üretimde birbirine zıt iki yönetim ve idare şeklidir.
İlk kooperatif iyi gitmeyen bir sezon sonunda kötü hasat mevsiminde zarar eden küçük çiftçilerin borçlanmaları, yeni sezon üretimi yapacak finans bulamamaları üzerine tüketim kooperatifi olarak kurulmuştur.
Sonradan alım, kredi işlevleri de yüklenen kooperatifler, hasadın iyi olduğu yıllarda biriktirme ve borçlanma sandıklarını oluşturmuşlar ve zor zamanlara hazırlık yapmışlardır.
Korporatizm ise Fransız devriminden sonra Sosyalizm ve Faşizm den farklı biçimde 3.yol olarak küresel sermaye tarafından dizayn edilmiş bir yönetim şeklidir.
Korporatizm, özelleştirme ve serbest piyasa ekonomisinin bir çeşididir ve sermaye olarak oldukça büyüyen ticari veya işletme amaçlı kuruluşların ülkenin ekonomik ve siyasi hayatını belirleme gücünü ele almasını ifade eder.
Kooperatifçilik te sermaye riskler için vardır. Devlet üreticileri destekler, yanında olur ve risklerin gerçekleşmesi durumunda üreticilere katkı sağlar.
Korporatizm sermaye odaklı, piyasa ekonomisine dayalı ve devlet müdahalesinin az olduğu bir sistem olduğu için sosyal güvenlik açısından diğer ekonomik sistemlere göre daha az sorumlu bir yönetimdir.
Kooperatifçilik te sermaye herkese özeldir ama sermayenin bir kısmı herkesin ortak varlığıdır.
Korporatizm de sermaye sahiplidir ve sermaye sahiplerinin kârını maksimize etmelerini ve rekabetin öncelikli olduğu bir ortamın oluşmasını sağlar.
Kooperatifçilik te piyasaları denetleme mekanizmaları güçlü olur, üretim farklılıkları na göre kazanç değişse de ekonomik adaletsizlik ortaya çıkmaz. Bireysel ve küçük işletmelerin bir araya gelerek rekabet güçleri artar.
Korporatizm de piyasaları denetleme gücünün az olması, ekonomik adaletsizliklerin artmasına neden olabilir.
Bireysel ve küçük işletmelerin rekabet güçleri zayıflarken şirketlerin monopolistik güçleri artabilir.
Kooperatifçilik te ortak çıkarlar önemlidir. Dolayısı ile üreticilerin hak ve standartları her geçen yıl yükselir, alım gücü artarken , çalışma şartları iyileşir.
Korporatizm de şirketlerin çıkarlarının önceliği nedeniyle, artan mesai çalışan haklarının ve standartlarının düşmesine neden olabilir. İşçilerin alım gücü düşerken , iş güvencesi azalabilir ve çalışma koşulları kötüleşebilir.
Küresel sermayenin güç kazanması ile her yıl biraz daha yaklaşan; oldukça ciddi, tahrip gücü yüksek bir tehlike kapımızda.
Bir zaman sonra kendimizi doğrudan veya dolaylı olarak sermayenin emrinde tarımsal üretimde çalışan ucuz işçiler olarak görmek istemiyorsak acil olarak tedbirler almalıyız.
Bu tedbirlerin başında ise kooperatifçiliği yaymamız , desteklememiz ve teşvik etmemiz gelmektedir.
Aile tipi işletmeciliği koruyabilmemiz kooperatifçiliği sağlamamız ile mümkündür.
Aksi takdirde iyi gününde birikim yapıp sermaye birikimi yapamayan , ihtiyaç dışı harcama yapan işletmeler kötü günde sermaye sahiplerine müracaat etmenin sonucu olarak zaman içerisinde sermaye sahiplerinin ucuz işçisi olarak kendilerinin veya başkalarının arazilerinde çalışmak zorunda kalacaktır.
Bugün için ülkemizde 10.021 kooperatif bulunmakta olup , bu kooperatiflerin 6.899 u tarımsal kalkınma,2.519 u tarımsal sulama kooperatiflerinden oluşmaktadır.
Kooperatifleşmenin en az olduğu tarımsal ürünlerden biri de maalesef fındık tarımıdır.
Korporatizm ülkeyi etkisi altına almaması için kooperatifçiliğin önemini geç olmadan anlamalıyız.
