Ülkemiz büyük bir afet yaşadı. Doğrudan veya dolaylı tüm halkımız ciğerlerine kadar afeti hissetti. Herkes elinden ne geliyorsa yapmaya çalıştı. Otuz binden fazla insanımızı kaybettik , yüzbin insanımızı enkazlardan yaralı çıkarttık.
Rabbim bir daha yaşatmasın.
On gününü doldurduğumuz zaman diliminde ülke olarak acının en büyüğünü yaşadık. Uyuyamadık , yediğimiz lokmalar boğazımıza dizildi, Cadde ve sokaklarda gün boyu ağlamaktan gözleri kızarmış insanlar gördüm.
Nasılsın diye sorana utandık iyiyim diyemedik.
– Nasıl olayım abi ülkem gibiyim diyebildik.
Herkes nasıl yardım ederim diye bir çaba içerisine girdi. İmkanı olan parası ile olmayan emeği ile herkes kendi gücü kadar bir şeyler yapmaya çalıştı ve hala da çalışıyor.
Gün birlik günü, dayanışma ve yardımlaşma günü, fedakarlık günü, tefekkür etme , tek yumruk olma günü.
Tıpkı yardımlaşma merkezine sırtında yorganla gelen nine , kumbarası ile gelen çocuk , eski botunu giyip yenisini paketleyip gelen genç gibi.
Tıpkı bölgeye gidip aç susuz çadır kuran bacımız , çorba dağıtan oğlumuz , yemek yapan teyzemiz , evinde sabah akşam dua eden ninemiz – dedemiz gibi.
Şu anda ihtiyacımız olan en önemli şey Milletimizin ikbalini esas alan Birlik ve Beraberliğimiz .
Birde bu afetin ekonomik boyutu var.
İlk aşamada insanlarımızın barınma ve yaşamlarının devamı için devletimiz mutlaka yardım projeleri yapacak, afetten etkilenen her vatandaşın yaşamının devamını sağlamaya yönelik çalışmalar yapacaktır.
Sonrasında yıkılan ve yıkılacak olan 96 bin binada 500 binden fazla konut ve işyerinden bahsedilen ilk raporlarda 85-100 milyar dolar arasında bir ekonomik maliyetten bahsedilmektedir.
Allah yönetenlere, yardım edenlere omuzlayanlara yardım etsin. İhtiyacımız olanın bir kısmı diğer ülkelerden yardım olarak gelecektir, hangi ülke ne kadar yardım göndermiş ilerleyen tarihlerde daha net paylaşılacaktır mutlaka.
Ama bizde bir atasözü vardır : -Elden gelen öğün olmaz ”
Yardımlar acil barınma ve iaşe giderlerinde kullanılacaktır. Öncelikli çadır , sonrasında konteyner ve arkasından kalıcı konutlar. Sadece barınma için üç aşama çalışılacak , emek verilecektir.
Yardımların her kuruşu mutlaka bir yarayı saracaktır ama yara bu kadar çok olunca bir yerden sonra ülke kaynakları devreye girmeden olmaz. Üstelik ülke kaynaklarının devreye gireceği nokta asıl giderlerin olacağı kısımdır.
Altyapı , yerleşim ve ticaret alanları , sosyal alanlar , insanların yaşamlarını devam ettireceği iş yerleri , kamu binaları ve daha bir çok tesis ve bina yeniden inşa edilecektir.
Üstelik bir çok il ve ilçemizde yapılacaktır bunlar.
Afet bölgesinde yıkılan bir tane TOKİ binası olmaması, inşaat işlerinde asma tavan veya banyo mefruşatından öncelikli olarak insanının can sağlığını esas alan bina temeli ile kolon ve kirişlere dikkat etmenin önemini göstermiştir.
Sonuçta bu afetin yaralarını millet olarak , devlet olarak , vatandaş olarak bir olarak birlik olarak hep beraber bu ülkede yaşayan milletimiz o milleti bir arada tutan devletimiz ile saracaktır.
İşte bu nedenle bu saatten sonra Japonya’nın 1945 de en büyük iki şehrine atılan atom bombası afetinden sonrasında yaptığı gibi ticareti yapılacak her türlü üretime , teknolojiye , bilime , toplumsal dayanışma ve birlikteliğe, fedakarlığa , birbirimize hoşgörü ve saygıya ve bunları yaparken birbirimizi kandırmamaya ve dolandırmamaya ihtiyacımız olacaktır.
Saniye kaybetmeden geniş tarım alanlarını oluşturan topraklarımızda en verimli üretimi yapmalı, ülkemize en teknolojik yatırımı ,en katma değerli malzemeyi üretmemiz, en kaliteli hizmeti vermemiz lazım.
Başka yolu yok.
