Fındık ürünü, hem üreticisine gelir hem de ülkesine döviz girdisi sağlayan stratejik bir üründür.
Ayrıca, üretilen toplam miktarın yalnızca % 17 sinin iç tüketimde kullanıldığından dolayı, fiyatının yüksek olmasının da ülke ekonomisine bir zararı yoktur.
Bu sebeplerle, üreticisinin memnun edilmesi, üretim miktarının arttırılması gerekmektedir. Üretici kazanacak, kazandıkça tek geçim kaynağı haline getirecek ve daha çok üretmek için tüm mesaisini üretime harcayacaktır.
Böylelikle;
Fındık üreticisinden boşalan diğer alanlar başkalarının iş kapısı olacağından işsizlik sorununa faydalı olacak,
Ülkeye döviz girdisi artacak, cari açığın azalmasına yardımcı olacak,
Hem de, gelir dağılımında adalet sağlanacaktır.
Tabi, bunların gerçekleşebilmesi için Fındık sektöründe;
Yerli sanayi oluşturup katma değer yaratılmalı,
Dış piyasada fiyat belirleyici konuma kavuşulmalı,
Üreticiyi TMO ve serbest piyasadan korumalıyız.
Aksi halde hiç bir zaman verimliliğe, sürdürülebilirliğe ve ülke gelirini artırmaya geçemeyiz.
14.07.2017 tarihli “Fındıkta küreselleşme erozyonu” başlıklı makalemden bir bölümü paylaşmak istiyorum.
“…Maalesef ki, politikalarımızı bu çağa göre oluşturamadığımızı, Allah vergisi topraklarımızı “küreselleşme erozyonu”ndan yeterince koruyamadığımızı düşünüyorum.
Her tarım ürünü önemlidir ancak fındık ayrı bir öneme sahiptir. Tutarlı ve etkili politikalar yerine sözlü açıklamalarla yetinilmesi, yapılan açıklamalarda üreticiye güven verilememesi “mış gibi yapmaktan” öteye gitmemektedir.
Fındık ürünümüz konusunda böyle devam ederse, belki buğday gibi ithal eder duruma gelmeyeceğiz, ama piyasamızı YABANCILARIN TEKELİNE TESLİM EDİP, işçiliğini yapar konumuna geleceğimiz kaçınılmaz gözüküyor…”
Üzülerek, gün geçtikçe yaptığım bu tespitin zaman kaybetmeden hayata geçtiğini görüyorum.
2014 yılında Ferroro Oltan gıdayı alarak piyasaya girdi ve 6 adet fabrika kurdu. Fındığın işlenmesi, mamul ve yarı mamul hale getirilmesinde önemli bir noktaya geldi.
Ve biz, bu olaydan sonra ülkece kaybetmeye başladık.
2015 den buyana daha fazla miktarda fındık ihraç edip, daha az gelir elde ettik.
Mesela, 2015 yılında 240 bin ton ihracattan 2.880 milyar usd gelir elde ederken, 2021 yılında 344 bin ton ihracat dan 2.300 milyar usd gelir elde ettik. Üstelik Türkiye’den sonra 160 bin tonla en büyük üretici olan İtalya da, 70 bin ton gibi çok düşük bir rekolte gerçekleşmişken. Akıl alır gibi değil…
Ülkemizde Fındık ihracat şamPİYONları Ferroro ve Balsu tarım (Zapsu) olduğu sürece
Ve;
Düşen gelire rağmen “İhracat rekoru kırdık” şeklinde açıklamalar yapan ihracatçılar birliği başkanları gibi PİYONLAR bu koltukları zapt ettiği müddetçe
Ve de;
Açıklanan her fiyata şükreden üreticiler oldukça
Biz daha çoookk, fındık fiyatını konuşurken birilerinin cebini doldurur gideriz…
Geçen yıl yapılan %20 artış oranına karşılık, yeni sezon için açıklanan 54,00 TL (%100) fiyatın hayırlı olmasını diliyor ve serbest piyasada bu fiyatın geçerli olmasını temenni ediyorum.
Ayrıca, fındık ürününün hak ettiği değere ulaşmasını ve gerekli reformların ivedilikle yapılmasını umut ediyorum.
Saygılarımla…
