Aslında belki de öğrencinin sınav hazırlığından önce anne-babanın sınava hazır olup olmadığını konuşmak daha doğru olacaktır.
Birkaç tavsiyede bulunmak işe yarayabilir. Kim bilir…?
*Lise öğrenimi boyunca bir sonraki hedefi üniversite sınavı olan öğrenci zaten okulunda bu hazırlığı sürdürmektedir. Ancak velinin beklentileri söz konusu olduğunda bu hazırlık çoğu zaman yetersiz kalmaktadır. İyinin düşmanı mükemmeldir. Sizin beklentileriniz; çocuğunuzun mükemmel olması olabilir.
Halbuki her öğrencinin kendi potansiyeli ,ilgive eğilimleri hesaba katılsa beklentileri karşılayacağı muhakkak.
*Hayatın kendisi bir sınav …Demek ki olağan bir durum …Yani panik yapmaya gerek yok…Öğrenim hayatı boyunca bir çok kez sınava giren öğrenci, merkezi olarak yapılan her sınavı da olağan karşılamalı, büyütmemeli… Tabi çevresindekiler de …Çünkü;
Kaygı bulaşıcı bir duygudur.Öğrencinin geleceği konusundaki her endişe öğrenciye yansır.
Kaygıyı azaltmaya çalışmakta fayda var.
“En az şu kadar net yapmalısın. “
’’ Başarılı olmalısın.’’
“Kendini dersine vermelisin. ’’
“Bu yıl mutlaka kazanmalısın’’ vb. türünden zorunluluk ifade eden cümleler öğrencinin kaygısının artmasına neden olmaktadır.
*Çocuklarınıza tekrar tekrar ders çalış demenize gerek yok. Söylemediğinizde bir süre sonra kendisi dersin başına geçecektir. Sabredin…! Söylemeyin…!
Sorumluluğunu bilen ve sınavlara hazırlanan öğrenciler için ailelerin uyarılarına ihtiyaç yoktur.
Bazı öğrenciler bu nedenle kendisi için değil ailesi için ders çalışması gerektiği düşüncesine kapılıp daha yoğun kaygı hissedebilir. Ya da ailesine tepki göstererek ders çalışmayı aksatabilir.
*Motivasyonu artırmak için; “Bu gidişle sen asla kazanamazsın”, “Yata yata sınav kazanılmaz” “Bu kadar çalışmayla kazanamazsın“,“Bu kafayla gidersen zor kazanırsın” gibi sözler söylemeniz çoğu zaman işe yaramaz ya da etkisi uzun sürmez.Bu zor dönemde çocuklarınıza anlayışlı ve destekleyici davranın. Kaygının yoğunlaşması ile birlikte çocuklarınız kendilerini daha çaresiz ve çözümsüz hissedebilirler. Daha önceden kızmadıkları şeylere şimdilerde daha sert tepkiler gösterebilirler.
Unutmayın;
“TATLI DİL YILANI BİLE DELİĞİNDEN ÇIKARIR.”
*Gereğinden fazla fedakarlıktan kaçının ve bunları hatırlatmayın.Kendi hayatınızı unutmayın.
Bir yıl boyunca eve misafir çağırmamak, evde televizyonu açmamak sınavı olağanüstü bir durum olarak gördüğünüzün bir belirtisi olur.Sınav hayatın bir parçası sadece, biraz önce söylediğim gibi.
Öğrenci bu durumu ailemin bufedakarlıklarına yanıt vermek zorundayım biçiminde düşünerek daha fazla kaygılanabilir.
* Çocuğunuzu takdir edin. En önemlisi de bu…
Çocuğunuzun, sürekli olumsuz yanlarını, yapamadıklarını vurgulamak yerine, olumlu yanlarını görmek onun kendisine olumlu bakmasını kolaylaştırır. Herkesin iyi yaptığı bir şeyler vardır.Sık sık eleştirmek yerine, başarılarını onaylayın.Olumlu yanlarını ve çabalarını tespit ederek övün.
Birbirinize bağlılığın amaç, sınavın araç olduğunu unutmayın. Çocuğunuzun ders çalışması ve sınavda başarılı olması uğruna onunla ilişkilerinizi tehlikeye atmayın.
Çocuğunuzun başarısı için maddi-manevi fedakarlık yaptığınız doğrudur.Karşılık beklemek de en doğal hakkınızdır.
Çocuğunuz, gayret sarf ettiği halde eğer sonuç istediğiniz gibi değilse, elinden gelenin o kadar olduğunu kabullenin.
ÖNEMLİ OLAN SAĞLIKLI ve MUTLU OLARAK YAŞAMAK…
SINAV ÖNCESİNDE DE… SINAV ANINDA DA… SINAV SONRASINDA DA…
