Damla Damla Rahmet

Hayat işte nefes aldığım an başladı,
Soluduğum her hava hayat girdabıydı
Yaşarken, izlerken, sezsizce beklerken;
Kaçırıyordum sanırım; hayatta ölüme hudud gözlerimi.

Mevsim gene kış, ölmüş olan bir bahar var,
Dedim ya hayat ölüm ardından bile hayat var,
Üşümüşçesine donuk, kırılmışçasına ürkek,
İstermisin bu hayatı tersinden gidek!

Adalet ah o sarsmaz adalet!
İyiliğe uzandık, şefkate sığındık umuda bağlandık,
İstedik Rahmandan verdide verdi..
İstedik Beşerden nedense hep sırtını çevirdi.

Aç uyutuyor bazen bu hayat bizi,
Tok yatanlar mı bu hayatın asıl sahibi?
Eğer inmeseydi gökten damla damla Rahmet
Âdemoğlu yaşarmıydı bu hayatı damla damla Rahmet…