Korona morona derken, daha neyle karşı karşıya olduğumuzu tehlikenin boyutunu tam olarak anlayamadan, kafayı yedik!
Hem öyle bir yedik ki, yaşadığımız kriz ortamında, yapmamız gereken ile, yapmamamız gerekeni birbirine karıştırdık.
Evde kalmaya başlayınca, sosyal medyayı aktif kullanan kişi sayısı dört katına çıkmış.
Ne var ne yok, kim var kim yok herkes sosyal medyada!
Ne ararsan, her çeşit insan var.Safından gözü açığına, iyi niyetlisinden art niyetlisine, anket çalışması yapandan, düşmanlarımız adına ajanlık yapanına, kendinden olanı alkışlayıp, benim gibi karşı fikre alınganlık gösterenine, hatta bu krizi fırsata dönüştürmek isteyenine kadar…
Kişisel sosyal hasta olanları, çok bilmiş, ukala, narsist, şizofren kibir abidelerini bir kenara bırakıyorum.
Gerçek şu ki, çoğumuz olayın yeterince farkında değiliz. Oysa hakikaten büyük bir bela ile karşı karşıyayız.
Sizlerle bir anımı paylaşmak istiyorum.
Lise son sınıftaydım. Tarih öğretmenimiz, kendisine her zaman saygı duyduğum Emine Özensel hanımefendiydi. Rabbim sağlık sıhhat versin. Kendisi Kıbrıs Barış Harekâtı’nın tam içinde kalmıştı. Bize savaş ile ilgili anılarını anlatırdı. “Savaş çıktığında radyodan dinlerken, bize film gibi geliyordu. Ne zaman ki şehit olan yakın akrabalarımızın cenazeleri evimize gelmeye başladı, biz ancak o zaman gerçeğin ne kadar acı olduğunu gördük!” sözünü hiç unutmadım.
Allah korusun, bu bela bizim de kapımıza dayandığında, aklımıza, ne çare üretemeyen bilim adamları, ne de kapanan camilerin imamları gelecek!
Eminim ki, ertesi gün birçok kişi yaptıklarından pişman olacak.
Bugün sosyal medyada adı her ne olursa olsun, her ne için yapılırsa yapılsın, her kim yaparsa yapsın, insanların sinir uçlarına dokunan paylaşımlar hiç kimsenin işine yaramayacaktır.
ÇÜNKÜ; Birrrr: Belanın tam ortasındayız. Kimin ne enerjisi, ne gücü varsa lütfen koronaya harcasın. İster bilim adına araştırma yapsın, ister inandığı mabuduna dua etsin. Bunu da sadece ve sadece belayı defetmek için yapsın.
İkiiii: Herkes bilsin ki, insanlık bu beladan kurtulduğunda hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Yaşam şartlarımız, standartlarımız ve beklentilerimiz değişecek. Yani bugün yaptıklarımız, karşımıza aldığımız insanların nefretini kazanmaktan başka bir işe yaramayacak.
Üççç: Devletler arası ilişkiler, bu ilişkileri dizayn eden ülkeler üstü kurumlar değişecek. Para değişecek, ticaret değişecek, eğitim değişecek, siyaset değişecek.
Dörtttt: En önemlisi demokrasi değişecek. Bundan yirmi yıl önce okuduğum bilimsel bir makalede yazar şöyle diyordu: “Gelecekte içilebilir su kaynakları azaldığında, “Parayı veren, suyu kullanır!” sistemi değişecek, kişi başına düşen su miktarını koruyabilmek için daha faşist yöntemlerin uygulanması gerekecektir.”
Yani bugün özgürlük adına, başkalarının özgürlük alanına tecavüz edenler, yarın konuşacak insan bile bulamayacaklar.
Sözün özü, herkes şapkasını önüne koysun.
Ne iktidar yaptıklarını milletin gözüne soksun, ne de muhalefet iktidarın sinir uçlarına dokunsun!
Bu zor günlerde, birliğimiz dünyaya örnek olsun.
Olsun ki bu bela yok olsun!
Kalın sağlıcakla…
