Geçen haftaki konumuzu, “Akçakoca’mızı ziyaret eden misafirlerimizdeki negatif algıları, pozitife çevirmek için somut olarak neler yapmalıyız? “ diyerek kapatmıştık.
Sorunu kökünden çözmek için, önce doğru teşhis koymak lazım.
Akçakoca’ya gelen misafirlerin giderken ne düşündüğünü, gittikten sonra neler konuştuğunu bilmek, bilmek için de sormak lazım.
Sormak yetmez; lafı ağzına tıkamadan sonuna kadar dinlemek lazım.
Doğru soruları sordukça, cevabı sonuna kadar da dinledikçe anlıyoruz ki, sorun Akçakoca’da değil, maalesef hizmet işletmelerimizde!
Gelen misafirlerimizin muhatap olduğu, onların mal ve hizmet ihtiyacını karşılayan işletmelerde, o işletmelerin sahiplerinde ya da çalışanlarında!
“Geldim, gördüm, çok güzel bir yer!” diyenlere, “ Bir daha gelir misin?” diye sorduğunuzda “Hayır!” diyorlar.
“Neden? diye sorduğunuzda, dört konu öne çıkıyor.
“Hijyen yeterli değil,
Eğlence alanları yetersiz, olanlarda da tertip düzen yok,
Fiyatlar ederinden yüksek,
İşletmelerde çalışanlar güleryüzlü değil!” diyorlar.
Size, turizm işletmelerinde yapılmış bir araştırmadan bahsedeyim.
Bir kişinin aynı işletmeye tekrar gelmesini etkileyen üç faktör tespit edilmiş.
Fiyat, kalite ve yaşanan atmosfer.
Sunulan mal veya hizmetin fiyatı, kişinin geri gelme kararını %13 oranında etkilerken, ürün ve hizmetin kalitesi %31 oranında etkiliyormuş.
Her ikisinin toplamı %44 ediyor.
Geriye kalan %56’yı ise, kişinin mal veya hizmet alırken yaşadığı atmosferin, kendisine gösterilen davranışın, gösterilen ilginin ve tabi ki güleryüzün etkilediğini tespit etmişler.
Bir işletmede fiyatlar olması gerekenden bir parça yüksek olsa veya ürünün kalitesinde ufak tefek aksaklıklar olsa dahi, problemin çözümü için samimi gayret gösterilen, güleryüzle ve mutlulukla uğurlanan kişinin tekrar geri gelme oranı %56 oluyormuş.
Siz istediğiniz kadar denetim yapın, istediğiniz kadar düzenleme yapın, eğer Akçakoca’lı, gelen turisti misafir odasına gelmiş bir misafir gibi görmezse, sadece para kazanmaya yönelik hareket etmeye devam ederse, her yıl aynı şeyleri konuşmaya devam ederiz.
Buradan da anlıyoruz ki, hizmet işletmelerimizde istihdam edilen personelin güleryüzlü, pozitif ve eğitimli kişilerden olmasına dikkat edilmeli.
Böylece,
Nasıl ki biri bana Akçakoca dediğinde, aklıma hemen deniz geliyorsa, deniz denince de herkesin aklına hemen Akçakoca gelmeli, gerisini hiç düşünmemeli.
Çünkü AKÇAKOCA, DENİZ KENARINDA olduğu için turistik bir ilçedir.
İlk defa, 1976 yılının Eylül ayında Muğla’ya giderken geçmiştim Ankara yolundan.
Yanılmıyorsam Kızılcahamam civarında, kayaların üzerinde “Deniz, Güneş, Kum. AKÇAKOCA” yazıyordu.
Kim yazdıysa Allah ondan razı olsun.
Unutulmamalı ki,
Akçakoca’yı Karadeniz’in incisi yapan, denizi, denizden doğup, denizden batan güneşi ve pırıl pırıl inci gibi kumudur.
Geriye sadece tertemiz turizm işletmeleri, tertip düzen içinde yollar ve parklar ile güleryüzlü hizmetin sağlanması kalıyor.
Bu kadar basit!
Bu yazıyı hazırlarken, ödeneği Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından çıkarılan, Düzce İl Özel İdaresi tarafından Akçakoca Belediyesi’ne devredilen kum temizleme aracı, büyük bir eksikliği gidermiştir.
Emeği geçenlere teşekkür ediyorum.
Sağlıcakla kalın…
