Akçakoca ya Gelen Akçakoca ya Hayran Kalıyor… Akçakoca ya Şiirler Şarkılar Yazıyorlar…

Akçakoca’da eşsiz günbatımı manzaralarının haberlerde ve sosyal medya hesaplarında paylaşımlarının ardından sadece günbatımlarını izlemek ve o dakikalarda fotoğraf çektirmek üzere ilçeye gelen turist sayısında bir artış yaşandı.

Geçtiğimiz günlerde tur otobüsleriyle günbatımını resmetmek ve selfi çekmek üzere Akçakoca’ya gelen “Dihle Turizm-Hayal ve Ötesi ” isimli gezi kafilesi de, Akçakoca’da yaşadıkları keyifli dakikaları, günbatımı fotoğrafları eşliğinde sosyal medya hesaplarından paylaştı.

Akçakoca’dan günbatımını izleyebilecekleri farklı noktalardan hatıra fotoğrafları çektiren grubun yöneticilerinden Dihle Topaloğlu, Akçakoca’nın kendisinde oluşturduğu duyguları bir şiir haline getirerek yayımladı.

”Ve…Beklenen An Geldi…! / En Güzel Şiir Gibi.. / En Muhteşem Şarkı Gibi.. / Duygularınızı Anlatmanın Bin bir Şekli Gibi… / Güneşi Akçakoca’da Batırmaya Geldik..!” dizeleriyle Akçakoca’yı anlatan Topaloğlu’nun şiirini hiç kesmeden yayınlamayı biz de kendimize görev bildik.

Hayatta En Önemli Şey…
Sevdiklerinize Verdiğiniz Sözlerdir…!

Hele ki…
Günler..
Aylar…
Ve Size Ait Zaman Dilimlerinde;
Gerçekleşmesini İstediğiniz Anları
Yaşatmak İçin Sizin.. Bir İşaretiniz Bekleniyorsa,
Vakit Tamamdır…!

Geçmiş Zaman Olur ki;
Birlikte Yaşadığımız Anları,
Kimileri Yüreklerinde Besledi Büyüttü..
Kimileri Yüreklerinde Öldürdü..!

Biz Yüreklerinde Büyüten…
Tüm Sevdiklerimize Verdiğimiz 
Sözlerle.. Birlikte;
Bizi Biran olsun Sevgisinden 
Mahrum Etmeyen, Sözde Değil..
Yürekte Seven Tüm Bahar Çiçeklerini
Yanımıza Alarak Yollara Döküldük…!

Yola Çıkarken..
Bir Yanımız Pikniğe…
Bir Yanımız Macera’ ya..
Bir Yanımız Akçakoca’ya Gidiyordu…!

Yaşam Deneyimleri İle Birbirinden
Farklı Bahar Çiçeklerini Araca Yerleştirirken,
Yanlarında Olamayacağınız İçin;
Doğru Toprağa.. Güneşe.. Suya… 
Emanet Ettiğinizi Bilmeniz Gerekir…!

Ve Dönüp Resimlere Baktığımda…
Çiçekleri Doğru Yere Bıraktığımı Ve
Yanılmadığımı Anladım…!

Kalbinizin İkiye Bölündüğü,
Aklınızın Geride Kaldığı Zamanlardan
Biriydi…!

Çünkü Sevdikleriniz Sizi Ne Olursa
Olsun Yanınızda İstemekteydi…!
Ve Ben; İki Araç Arasındaki Mesafeyi..
Hesaplarken;

‘’Ya Al Götür Kalanımı..
Ya da Gel, Tamamla Eksik Kalan Yanımı’’

Diyen… 
Mevlana’nın Sözlerini Haklı Çıkaran; Resim…
Telefonuma.. Geldi…!

Eksik Kalan Yanımız; 
Bir Sarılmayla…
Gözlerden Akan Özlem Gözyaşları İle
Tamamlandı…
Ve…
Yola Çıktığımızda İlk Ödüller Alınmıştı Bile…!

Artık.. Birlikteydik…!
Ve Kırk gün,
Kırk Gece..
Sürecek Düğünlerdeki
Konvoy Gibi Şendik…!

Yaptığımız Kahvaltı…
Yediğimiz Ekmek..
Baktığımız Nehir..
Soluduğumuz Hava…
Yeşil..,
Bir Başka Yeşildi..
Hepimiz Mutluyduk…!

Bu Mutluluk..
Ağaçtan… Ağaca Uçan
Sevdalar Gibi…
Dilden Dile Söylenen Şarkılar Gibi..
Bedenlerimize Erik Dalı İle
Eşlik Ediyordu…!

Ve Artık Zaman…
Macera Zamanıydı…!

Kürek ve Suyun Aşkına Tanık Olduğumuz
Zaman Dilimdeyiz…!

Bir Çoğumuz..
Şaşkınlıkla…
Giydiğimiz Kıyafetlere..
Taktığımız Baretlere…
Elimizde Tuttuğumuz Küreklere..
Bindiğimiz Botlara Bakarken…;

Bizi Uğurlayanların Telaşı..
Heyecanı.. Sevgisi…,
Keşke Bende Yapabilseydim..
Diyen.. Sevgi Dolu Bakışları…
Bir Daha Görür müyüm Acaba Diye 
Basılan Kamera Kayıtları…İle
Deniz Savaşçılarını (Vikingleri) 
Heyecana..
Neşeye…
Mutluluğa…
Sevince…
Ve Bazılarına Göre Bilinmeze Doğru Yolcu Ediyordu…!

Doğa.. 
Bizi…Vikingleri..;
Olanca Sevgisi İle Karşıladı., Bağrına Bastı..!
Su.. 
Coştukça Coştu..
Kuşlar…
Yalnızlıklarına Eş Bulur Gibi..Şakıdı…
Kurbağalar..
En güzel Parçalarını Söyledi..
Kovalar…
Botlar Arasındaki Mesafeyi Kısalttı.
Suda Yüzenler…
Yüzmek İçin Girip Çıkamayanlar..,
Suya Düşürülenler..
Beni Islatmayın Diyenler…
Botlar Arası Çay -Kahve İçmeye Misafir Gidenler…
Odun Ateşinde İçilen Çaylar…
Sinop Cezaevinde Böyle Duş Alıyorlardı Diye;
En Zor Zaman Dilimini.. Hoşgörü İle Karşılayanlar..
76 Yaşında Hepimizden 
Daha CESUR..Daha İstekli.. 
Kürek Çeken; Maksudiye Teyzenin 
Islanmaktan Kurtulma Çabası..
Doğaya Sarılıp Gibi Bana.. Sarılıp
Mutluluk Şarkıları Söylemesi…
….
Derken.. Yaşama… ve Kendimize 
Unutulmaz Anlar ve İzler Bıraktık…!

Diğer Tarafta…
Piknik Yapanlar…
Hamaktan Düşenler…
700 Yıllık Ağacın İçinde Oturanlar..
Şelalenin Önünde Resim Çekenler…
Dostluklarına Kahve ile Hatır Bırakanlar…
Bizi Tekrar Nehirden Dönecek Diye 
Bekleyenler.. İle Buluşma Anımız…;
Hasret Giderir Gibiydi…

Benim Sevdiklerime Kavuşma
Anım…Yaşanmışlıklara Ters Gibiydi…;
Bir An…Yüreğimden Özdemir Asaf Geçiyor..
“Kimi Gittikçe Kalır, 
Kimi Kaldıkça Gider…”

‘’Ben Sevdiklerime Hep Gittim,
Ve Hep Yüreklerinde Kaldım…!

Artık…Ödül Zamanıydı…!
Sandalyeler…
Havalarda Uçuşurken,
Alkışlar…Ve Şarkılar…
Şampiyonları Beklerken…
Neşenin…
Mutluluğun..
Eğlencenin…
Birlikteliğin…
Birincileri Seçildi… 
Madalyalar Takılırken..;
Yaşanan Gurur…ve Mutluluk
Resimlerde.. Yerini Aldı…!

Bu Anlarda Ben İçimden…
Hepiniz Benim Gönlümün 
Birincisiydiniz.! Diyordum..!

Ve…Beklenen An Geldi…!
En Güzel Şiir Gibi..
En Muhteşem Şarkı Gibi..
Duygularınızı Anlatmanın 
Bin bir Şekli Gibi…
Güneşi Akçakoca’da Batırmaya
Geldik..!

Güneşin…Denizle… ,
Buluşmasını…Son Dakikasını…
Bana Göre ..
En Unutulmaz Zaman Dilimine
Şahit Olduk…!

Ve Ben…Bu Zaman Diliminde 
Mevlana İle Buluştum;

‘’Farzet ki , 
Yazdıklarımı Anlayabildin…;
Ya Anlayamadıkların ?, 
Ya.. Yazıp da Sildiklerim ?,
Ya… Yazamadıklarım ? ,

Artık Söz Sizde…
Biraz da Siz Anlatın…!

Katılımızdan Dolayı Hepinize
Teşekkür Ederim…

Hep Sevgiyle Kalın…!
Ben Olsam da…Olmasam…da

Dihle Topaloğlu